अलमलमा ( कबिता )

शहरिया भएँ जस्तो कहिले
कहिले गाउँले नै रहे जस्तो
अलिकति हराए जस्तो
अलमलिए जस्तो छ उ

किनकि,
शहरको भीड र भागदौडमा
गाउँ खोज्दछ उ
गोठ र गोरु नपाएर यहाँ
झोक्राउँछ उ
पहरा पखेरु मै फर्क न भन्दा
सडक र सवारी त्यहाँ देख्दैन उ
जे छैन त्यही किन
खोज्दछ उ
नभएको कुरा किन
रोज्दछ उ
गाउँमा शहर, शहरमा गाउँ
चाहन्छ उ
त्यसैले होला आजकल
शहरिया गाउँले भएको छ उ
अलिकति अलमलमा परेको छ उ ।।

[प्रमोद अमात्यको कबिता ( साभार- साहित्य संग्रहालय )]

 फुुलपाति २०७६, काठमाडौं ।