मै जब लेख्लो त...

मैं जब  कविता माँइ  लेख्लो ब
 मेरा ईजा कि अनाऽर
गाऽड गोधरा लेख्लो्
चणा पिटिङा लेख्लो
बोट बटेउला लेख्लो
गणा खुनलान मणिको 
साउलो सोत्तर लेख्लो
नाऽजका गेणामेणानकि बात लेख्लो ।

डाङानका उच्चा भिटामाइ
पाठानलाइ दूद खोयुनोइ
घास चद्या बाकरो लेख्लो ।
संज्या बेला सिङमाई माटोलाइ
घर दउड्डो बल्लऽ लेख्लो ।

मै जब इजाका बारे माइ
कबिता बनौलो त
फिक्का चाहा कि कट्की लेख्लो
शिलामाइ पिसेको नून लेख्लो
बन मौरानको म ऽऽ लेख्लो।

मै जब इजाकाबारेमाइ
लेख लेख्लो त
मनमनै उनले गरेको भक्कल लेख्लो
केइ नसक्याऽ बेला गरेकि घाऽत लेख्लो
हलिभाणि बट्याएका बेला
                                                                                       उचाइन राख्खाकि खोज्याका
                                                                                     धोतिका गाँठा लुकाएका पैसा लेख्लो।

इजाका बारेमाई लेख्ख बार मै
निसुरी भयालै हाँसिरन्या
रुबस्या अनाऽरका बारेमाइ लेख्लो ।
जऽज्ज्यालै काममाइ लागिरन्या
खसरा हातौनका बारेमाइ लेख्लो
फुुटिबरे चिरा पड्याका खुुट्टानमणि लाएको
लिस्या मइनका बारेमाइ लेख्लो ।

इजाका बारेमाइ लेख्ख बार मइ
काज ब-यात सकिया पछा
अफना घर झानबाऽर
देलि पुज्जलाकि
पिलपिलऽ आँँसु बगऔनलाकि
चुुपचाप हिट्टलााकि
चेेलि बैनिनका बारेमाइ लेख्लो ।

जब लेख्लो मै मेरि इजाका बारेमाइ
सरकारी नौकरिमाइ लागेका चेेलाधेकि
छाति फुुलाएका बाबा हैलइ
बेरोजगार हुनबार
भुुलिउनाकि लेखा
इजाले भण्याका निकीऽ अर्तिपुर्ति
हँस्यौन्या हउस्यौन्या शव्दौनकि कुरणि लेख्लो ।

इजाका बारेमाइ लेख्दबार मै
मइले काम नपाएका
 बेरोजगार बिरामी दिनौनकि बाऽत लेख्लो
तनै दिनौनसित मैलाइ
ठगौन्या भुुलौन्या हमरौनकि
"गँवल्या- सरकार" का हालचाल लेख्लो
हमलाइ हकारिबरे खान पल्केका
" ठालु-हाकिम" का चालमाल लेख्लो,
मै केइ  बेदना लेख्लो
केइ बुक्कुलि लेख्लो ।
 इसो भयाबरे मेरि इजा
रिसाइबरे आजिलै भणऽलि ब!
" तै तसि सरकारका घर
आग लागौ वज्जुर पणौ
तो तसो हाकिम मुणकट्या
अल्पाइ अचिराइ होइझौ
पख् , मै ज्याब् गरलो " ।

( साभार:- उदियमान उत्तराखण्डी लेखक अनिल कार्कीका कबिताको बैतडेली भावानुबाद )